कैदी मनाङ्गेलाई कारागारमा ज्वाइँको व्यवहार ! यसरी पुराइए विजेश्वरी , सुविधा त कतीकती ?

काठमाडौं । जो कसैले अनूभव गरेको नभए पनि देखेर, बुझेर त थाहा पाइहालीन्छ कि कारागारमा रहेको कैदीको दैनिकी कसरी बित्छ ?
सामान्यतया कैद बसेको व्यक्तिलाई भेट्न त्यती सजिलो छैन । आफ्नो पूर्ण परिचय खुल्ने नेपाल सरकारले दिएको आधिकारीक प्रमाण अर्थात नागरिकता वा राहदानी नभई कैद भुक्तान गर्दै गरेको व्यक्तिलाई कारागार प्रशासनले भेट गर्न दिन्न । भेट्न जाँदा कडा चेकजाँच हुन्छ अर्थात् सम्पूर्ण जिउ खानतलासी हुन्छ । यसरी भनौं आफूले लगाएको कपडा बाहेक कारागार प्रशासन र प्रहरीको स्वीकृती बेगर कागजको चिर्केटो पनि कैदी भेट्न जाने व्यक्तिले लैजान पाउँदैन । भेट्न जाने व्यक्तिले कैदमा बसेको व्यक्तिलाई दुई-चार हजार दिनु परेमा समेत त्यहाँ चेकजाँचका लागि बसेका प्रहरीलाई नै फलानालाई दिनू भनेर टिपाएर छाड्नु पर्छ । देखावटी रुपमा त खाना वा फलफूल लैजान समेत उस्तै कडाइँ गरिन्छ । तयारी खाना त आफूले प्रहरीकै सामुन्य चाखीसकेपछि मात्रै भित्र लैजाने अनूमती दिइन्छ । अरु के कुरा गर्नु मोटरसाइकलको चावी धरी भित्र छिराइँदैन ।
तर, कोही कसैले चाह्यो भने कारागार भित्र के छिर्दैन ? डिल्लीबजारस्थित सदरखोर कारागारमा यतीबेला दिपक मनाङ्गे अर्थात् राजीव गुरुङको निकै चहलपहल देखिन्छ । विगतमा त उनको डिल्लीबजार खोरमा ज्वाइँ बराबरकै व्यवहार हुन्थ्यो भने अहिले त भूपू प्रदेश मन्त्री, निलम्वित प्रदेश सांसद । यती भएपछि कारागारभित्र उनको शान मात्रै होइन, धेरैथोरै शासन पनि चल्ने नै भयो । कारागार स्रोतका अनुसार सुरापानका पारखी दिपकको इच्छा अनुसार प्राय:जसो विभिन्न व्राण्डको ह्विस्की, भोडका त कारागारभित्रै उपलब्ध हुन्छ नै, तारेका-पोलेका खसी-कुखुराको परिकार, सिंगैसिंगै कुखुराका सपेटाको स्वाद चपाईचपाई लिँदै दिपक अनी कारागार प्रशासनका दुई-चार हाकिम, प्रहरीका हाकिमले मस्ती मार्ने गरेको भए पनि कारागारका अन्य कैदीले भने उनीहरुले चपाउँदा आएको गन्ध सुँघुेर चित्त बुझाउनु पर्छ । जेलभित्र सामान्य कैदीलाई आगन्तुक भेटघाटमा समय तोकिए पनि दिपकका लागि त्यो सबै छुट छ । उसका लागि छुट्टै कोठा, जेलभित्रै विलासिताको जिवन बिताइरहेका उनले चाहेको जेसुकै होस्, सबै त्यहाँबाटै रिमोट स्टाइलले गरिरहेका हुन्छन् ।
अझै अस्ती २२ गते विहीबार त चार-पाँच जना प्रहरीको साथमा उनी स्वय्म्भूको विजेश्वरीस्थित घाटमा पनि देखा परे । सायद, आफूलाई अझै पनि शक्तिशाली छु भनेर देखाउन उनले त्यसो गरेको हुनुपर्छ । किरीयापुत्रीले दागबत्ति दिन बाहेक अन्य जतीसुकै नजिकको नातेदार वा सम्वन्धले समेत कैदमा रहेका बेला घाटमा उपस्थिति जनाउन नपाउने, नसक्ने अवस्थालाई दिपकले आफ्नो वास्तविक हैसियत देखाइदिएका छन् । सामान्य सम्वन्धको आफन्त मर्दा उनी घाट पुगेका थिए । तर, कारागार प्रशासनले भने दिपक घाटमा गएको बारे जानकारी नभएको बताएर आफ्नो गल्ती-कमजोरी ढाकछोप गरिरहेको छ । सायद, कारागारको रेकर्डमा उपचारको बहानामा उसलाई अस्पताल लगिएको लेखिएको हुनपर्छ ।
जेलमा कैदी जिवन बिताइरहेका व्यक्तिलाई जसो भने त्यसै सुविधा दिन मिल्छ र सरकार ?

Facebook Comments Box